Over het boek: jaar / Yushkevich (Semyon Solomonovich) is een getalenteerde schrijver. Geboren in 1868, in een rijke Odessa-joodse familie. Afgestudeerd aan de Faculteit Geneeskunde in Parijs. Hij maakte zijn debuut in druk met het verhaal "The Tailor" in " Russian Wealth " in 1897. In 1895 schreef hij het verhaal "Desintegratie", maar geen enkele redacteur durfde het te publiceren. Ondertussen was het dit verhaal, dat uiteindelijk in 1902 in Voskhod werd gepubliceerd, dat Yu’s bekendheid creëerde. Daarna publiceerde hij zijn fictie en dramatische werken in de 'World of God', 'Magazine for Everyone', 'Education', collecties 'Knowledge' en anderen. Sommige werken van Yu werden vertaald in het Duits en Hebreeuws, en het partnerschap Znanie publiceerde twee delen van zijn verhalen (St. Petersburg, 1906). In het verhaal “Desintegratie” liet Yu zien hoe de fundamenten van het oude Joodse leven, zowel in de stad als in de bourgeoisie, aan het uiteenvallen zijn, het oude sociale leven aan het desintegreren is, de terughoudendheid van de externe organisatie verliest en nog steeds overblijft van de vroegere interne cohesie: het Joodse leven. nog steeds sterk in zijn eenheid, zijn morele stabiliteit, is het desintegreren van een gezin dat niet gebonden is aan enig spiritueel hoogste principe, verwrongen door de verwoede strijd om het leven. De beelden van deze strijd zijn de nachtmerrie van Joesjkevitsj. In ‘Ita Gain’, ‘The Joden’, ‘Onze Zusters’ ontvouwde hij een verbluffend beeld van de wereld van het stedelijk uitschot, met zijn grenzeloze verdriet, honger, misdaden, pooiers, ‘fabrieken van engelen’, prostitutie die onderdeel was geworden van het dagelijks leven. Yu vindt hier graag sublieme beelden, puur tussen het vuil dat eraan kleeft, romantisch verheven. Deze opgetogenheid en kunstmatigheid zijn de vijand van zijn realisme. Veel van zijn werken, die over het algemeen goed zijn bedacht (de drama’s ‘Hunger’, ‘The City’, de verhalen ‘Our Sisters’, ‘The New Prophet’), worden op sommige plaatsen volledig bedorven door maniërisme, dat, bij het nastreven van een bijzondere waarheid van het leven keert zich af van zijn elementaire waarheid. Maar zelfs in deze werken zijn er glimpen van aanzienlijke kracht en boeiende tederheid. Bijzonder kenmerkend voor de interne tegenstrijdigheden van het talent van Joesjkevitsj is de taal van zijn personages, soms ruw vertaald uit het ‘jargon’ dat door de Joodse massa wordt gesproken, soms iets bijzonders, retorisch pompeus. In de drama's van Joesjkevitsj is er weinig beweging, en de personages, die niet zozeer worden gekenmerkt door acties als wel door monotoon luide gesprekken, zijn weinig geïndividualiseerd. De uitzondering is Joesjkevitsj's laatste drama "The King", dat landschappelijke en ideologische verdiensten heeft. Joesjkevitsj, een nationale schrijver bij uitstek, is in wezen verre van de joodse schrijver van het dagelijks leven zoals hij algemeen wordt beschouwd. Hij is relatief weinig geïnteresseerd in het dagelijks leven, hij is in wezen geen waarnemer van externe alledaagse kleinigheden en begrijpt graag alleen de algemene contouren van het leven; Daarom is zijn beeld soms vaag, ruw en smakeloos, maar nooit kleinzielig of onbelangrijk. Aan de andere kant is men van mening dat de weergave van het jodendom voor hem geen etnografisch doel is: het jodendom van Joesjkevitsj is slechts de hem meest vertrouwde omgeving, waarin algemene levensvormen zich ontwikkelen. A. Gornfeld.