Over het boek: 1915 / Het droevig trage luiden van de klok van de kathedraal zweefde luid over de groene straten van de stad en kondigde de ceremoniële verwijdering aan: de rijke koopman, visboer, en het sterfelijk lichaam stierf, maakte hij zich, rustend in een luxueuze kist midden in de kathedraal, klaar om op zijn ‘laatste reis’ te vertrekken. Zes priesters in zwarte gewaden omringden de kist, de wierookvaten van de diaken klonken, de geur van wierook stroomde in de hete lucht, de geur van kaarsen en de echo's van droevige gezangen leken niet te zijn opgehouden. De kerk was vol: de hele markt was hier, alle ambtenaren van de stad stonden bij de kist, en toen vulde de hele stad de kapellen, de vestibule, druk op de veranda, in het hek van de kathedraal en op het plein - rond de prachtige lijkwagen en paarden in rouwdekens. Het was plechtig en alles was heel merkwaardig voor de inwoners van de stad, die niet elke dag zo'n prachtige begrafenis zagen. Mensen wachtten geduldig, maakten soms ruzie over de plek, probeerden dichter bij het spektakel te komen, praatten over hun zaken en herdachten de overledene; hoe hij voor ieders ogen een fortuin verdiende door oplichting, hoe hij zijn eerste vrouw met mishandeling het graf in dreef en als oude man trouwde met een jong, arm schoolmeisje.