Over het boek: jaar / De heldin van de roman, Ksenia Kabirova, werd eind 20e eeuw geboren bij 50 graden vorst het eerste naoorlogse jaar in Jakoetsk. Van jongs af aan gaf ze de voorkeur aan jongensachtige spelletjes, ze was ondeugend, ondeugend, kinderen bakten bijvoorbeeld taarten in de zandbak, ze schopte ze, goot zand in hun ogen omdat ze beledigd waren. Het was alsof er een stuk ijs in haar ziel was bevroren. Vele jaren later schreef ze: “Mijn kinderhart was bevroren van de vorst...” En in haar jeugd werd het niet beter: ze werd wegens immoreel gedrag uit de Komsomol gezet, mocht geen examens afleggen op school... Het huwelijk vernederde haar karakter niet: ze vond haar zeis op een steen. Haar zoektocht naar een appartement bracht haar ertoe om bij de Raad van Ministers van de Kazachse SSR te gaan werken. De overheidsinstelling wordt door de auteur van binnenuit beschreven, geobserveerd door de harde blik van de ‘bevroren’ Ksenia. Ze noemde het het Huis van Tolerantie. Wat kwam er van haar onderdrukking van haar persoonlijkheid? De zoektocht naar zichzelf en een uitweg uit deze toestand leidde haar bijna tot de dood. Het boek is gepubliceerd in de auteurseditie.