Over het boek: 2012 / Voorwoord De laatste dagen van de grote koning waren verschrikkelijk. Het vuur, dat de binnenkant verbrandde, werd afgewisseld met kou, en toen beefde Herodes van de koorts. De huid was bedekt met korstjes en jeukte ondraaglijk. Om de jeuk te verlichten, stak hij zijn nagels in het lichaam en scheurde het samen met het vlees in stukken. De aambeien barsten en bloeden, waardoor een aanhoudend branderig gevoel in de anus ontstaat. De benen zwollen op en leken op die van een olifant. De buik is gezwollen, zoals bij een persoon die aan waterzucht lijdt. Herodes had het gevoel dat hij op het punt stond te barsten. Vanwege zijn gezwollen buik kon hij de veroorzakende plaats niet zien, maar hij wist het: daar had zich een rottende zweer gevormd en in deze zweer zwermden wormen. Naast alle tegenslagen die de koning overkwamen, straalde zijn lichaam een ​​stank uit die geen zalf en zalf die uit het verre India werd voorgeschreven, kon doden. De stank veroorzaakte hem extra lijden. Wegens ziekte gaf Herodes opdracht zichzelf naar de grote zaal te verplaatsen. Hier vonden doorgaans recepties van buitenlandse ambassadeurs plaats, werden ontmoetingen gehouden met ministers en leden van de grote koninklijke familie en werden er ceremoniële diners gegeven. Vroeger verbaasde deze zaal de verbeelding van iedereen die onder de hoge bogen stapte, met een combinatie van majestueuze luxe met een bijzonder gevoel voor verhoudingen en smaak die inherent was aan Herodes. Nu wordt de plaats van de troon ingenomen door een bed van ivoor, ingelegd met goud en edelstenen. Deze enkele verandering in het interieur gaf de zaal een intieme uitstraling die de gesprekspartners van Herodes ertoe aanmoedigde openhartig te worden en dingen te bekennen die ze anders onder de meest verschrikkelijke martelingen niet zouden toegeven. ----- In de geschiedenis heeft Herodes de reputatie een slechterik te zijn, op wiens geweten duizenden onschuldige baby's zijn vermoord bij het nieuws van de geboorte van Christus. Ondertussen is er geen enkel feit dat de authenticiteit van deze legende bevestigt. Herodes was een dappere strijder en koningsbouwer. De tijd waarin hij leefde werd gekenmerkt door een actieve zoektocht naar de ware waarden van het leven, waarin alleen de spirituele essentie van de mens kan worden onthuld. Herodes geloofde in zijn Messiaanse bestemming, net zoals hij geloofde dat zijn creatieve activiteit de mensheid zou dienen als bewijs van het bestaan ​​van onsterfelijkheid. Tegen het einde van zijn leven besefte hij echter dat de mens niet naar onsterfelijkheid streeft, maar naar macht over zijn eigen soort en materiële rijkdom. En vervolgens vervloekte hij zowel de mens als de mensheid als geheel.