Over het boek: jaar / “De situatie van de arbeidersklasse in Engeland. Volgens mijn eigen observaties en betrouwbare bronnen’, het werk van F. Engels, dat de eerste uitgebreide dialectisch-materialistische analyse van het kapitalisme vertegenwoordigt, evenals van de positie en rol van het proletariaat in de burgerlijke samenleving. Daarin vatte Engels de resultaten samen van zijn onderzoek naar de levensomstandigheden van de Engelse arbeidersklasse in 1842-1844. Geschreven in september 1844 - maart 1845. Voor het eerst gepubliceerd in 1845 in Leipzig in het Duits, vervolgens in 1887 in New York en in 1892 in Londen in het Engels. In 1905 werd het werk gepubliceerd 10 keer met een totale oplage van 175 duizend exemplaren. in 7 talen. Gepubliceerd in het 2e deel van de 2e editie van Op. K. Marx en F. Engels. In het “Supplement to the American Edition” (1887) merkte Engels op dat dit werk niet kan worden beschouwd als een werk van volwassen marxisme (zie K. Marx en F. Engels, Works, 2e ed. , deel 21, blz. 265). Bij het bestuderen van het sociaal-economische systeem van Engeland in de tweede helft van de 18e tot de eerste helft van de 19e eeuw identificeerde hij een aantal patronen van de kapitalistische productiewijze. Engels gaf een analyse van de industriële revolutie (zie Industriële Revolutie), die de opkomst van het fabrieksproletariaat bepaalde, onderzocht de ontstaansgeschiedenis van laatstgenoemde en toonde de onverenigbaarheid aan van de belangen van arbeiders en kapitalisten. Hij kwam tot de conclusie dat onder het kapitalisme de vorming van een industrieel reserveleger van de arbeid onvermijdelijk is (zie Industrial Reserve Army of Labor), de periodieke herhaling van economische crises (zie Economische crises) en de intensivering van de uitbuiting van de arbeidersklasse als kapitalisme. ontwikkelt. K. Marx in Capital merkte op dat Engels in zijn werk blijk gaf van een diep begrip van de geest van de kapitalistische productiewijze en dat de gegevens die in zijn boek worden gepresenteerd over de positie van de Engelse arbeidersklasse twintig jaar na de revolutie geen noemenswaardige veranderingen ondergingen. publicatie van het werk (zie ibid., vol. 23, pp. 251-52, noot). Door de moeilijke leven- en arbeidsomstandigheden van de arbeiders in Engeland te beschrijven en de factoren te onderzoeken die het niveau van de lonen bepalen, liet Engels zien dat juist de situatie van het proletariaat het onvermijdelijk ertoe aanzet om voor zijn emancipatie te vechten. Hij prees het chartisme en merkte tegelijkertijd de successen van de Engelse arbeidersbeweging van de jaren dertig en veertig op. 19e eeuw heeft de wrede kapitalistische uitbuiting niet geëlimineerd, zodat “… de oorzaak van het lot van de arbeidersklasse gezocht moet worden… in het kapitalistische systeem zelf” (ibid., vol. 21, p. 262). Engels kwam tot de conclusie dat stakingen en vakbonden, ook al dienen ze als een belangrijk middel om de arbeidersklasse te organiseren en op te leiden, nog steeds niet bij machte zijn om haar te bevrijden van de loonslavernij. Alleen de vereniging van de arbeidersbeweging met het socialisme kan dit probleem oplossen. Met dit werk zette Engels een belangrijke stap in de richting van de ontwikkeling van een materialistisch begrip van de geschiedenis en daarmee in de richting van een wetenschappelijke onderbouwing van het communisme. Aan de hand van het voorbeeld van Engeland onthulde hij het verband tussen de industriële revolutie en veranderingen in de klassenstructuur van de samenleving. Zo kwam Engels dicht bij de oplossing van het sleutelprobleem van het materialistische begrip van de geschiedenis: bij de ontdekking van de dialectiek van de productiekrachten en productieverhoudingen. Hij toonde aan dat er een direct verband bestaat tussen de ontwikkeling van de grootschalige industrie en de arbeidersbeweging, dat de proletarische revolutie en de overdracht van de controle over de samenleving in de handen van de arbeidersklasse onvermijdelijk zijn. Engels kwam tot het inzicht dat het communistische maatschappijsysteem een ​​natuurlijk resultaat zou worden van de arbeidersbeweging, de klassenstrijd van het proletariaat. Hij bekritiseerde de tekortkomingen van de Engelse socialisten – volgelingen van R. Owen – vanwege het feit dat “zij de historische ontwikkeling niet erkennen en daarom het land onmiddellijk, onmiddellijk en niet via de verdere ontwikkeling van de politieke staat in een communistische staat willen overbrengen. strijd tot zijn voltooiing, waarin het zal afschaffen..." (ibid., vol. 2, p. 460). De betekenis van dit werk beoordelend, V. I. Lenin.