Over het boek: 1955 / De studio leek met zijn hoge plafond en weinig licht op een schuur. Het hoge raam lag op het noorden en was bedekt met dik materiaal, waaruit monastieke soutane werd genaaid. Daarom kon het ochtendlicht de kamer niet binnendringen. Ik vond een schakelaar naast de deur en deed het licht aan. Verschillende TL-lampen die aan de dakspanten hingen flikkerden en verlichtten met blauwwit vuur. Dit meedogenloze licht verlichtte de vreemde vrouw. Gewoon een houtskoolschets op een ezel, maar ik voelde me ongemakkelijk. Ze zat ontspannen op een stoel. Het naakte lichaam, slank, rond, was aangenaam om naar te kijken. Het gezicht bleek verschrikkelijk te zijn, want het was een man. Borstelige wenkbrauwen verborgen bijna zijn ogen. Een hangende, walrusachtige snor omlijstte zijn mond, en een dikke baard bedekte zijn borst..