Over het boek: 2015 / De auteur van dit boek is een van die drie procent van de frontsoldaten die, met ontving de vuurdoop in de zomer van 1941 en maakte de overwinning mee. Hij brak uit de ‘ketels’, verdedigde de Luga-linie en de Weg van het Leven, nam deel aan de bloedige aanvallen op de Sinyavinsky-hoogvlakte (waar slechts vijf soldaten overbleven van zijn hele batterij) en vocht van Taman tot Praag. Hij vocht als sapper, in de infanterie, als schutter bij de artillerie en als commandant van een Su-76 gemotoriseerd kanon in de enige Kozakken Plastun-divisie in het hele Rode Leger zwakheden. Dit is niet zo krachtig als we zouden willen, kogelvrije bepantsering, het brandgevaar van een benzinemotor en een open commandotoren. Het bood geen bescherming tegen klein vuur van bovenaf of tegen het gooien van granaten. Met dit alles moest in de strijd rekening worden gehouden. Vanwege het canvas dak gaven de spraakzame mensen onze Su-76's grove bijnamen: 'Ferdinand met blote kont' of 'bitch'. Hoewel aan de andere kant hetzelfde open stuurhuis handig was om mee te werken, het probleem van gasvervuiling in het gevechtscompartiment tijdens het schieten elimineerde en het gemakkelijk was om de beschadigde installatie te verlaten. Daarom waren veel zelfrijdende kanonniers verliefd op de SU-76, we noemden hem liefkozend ‘kraker’. Dit boek is de echte ‘loopgravenwaarheid’ van een frontsoldaat die slechts drie kansen op honderd had om te blijven levend, maar die bij “Russisch roulette” won van de dood, gewond in veldslagen, maar niet levend verbrand.