Over het boek: 2002 / De bouw van de Amerikaanse vloot aan het begin van de 20e eeuw had een aantal interessante kenmerken die voortkwamen uit zowel de geografische locatie als de economische macht van het land, nam in 1890 de eerste plaats in de wereld in termen van industriële productie. Gescheiden van de belangrijkste mogelijke tegenstanders (en bondgenoten) door de oceanen, waren de Verenigde Staten daarom minder kwetsbaar voor invasies en konden ze zich vrij gedurfde en zelfs exotische experimenten veroorloven met de typen en het ontwerp van schepen (je kunt je op zijn minst torens met twee niveaus herinneren en de beroemde opengewerkte masten). Tegelijkertijd accepteerden de Amerikanen gemakkelijk buitenlandse ervaringen en nieuwe trends uit Europa (vooral uit Engeland), maar weerspiegelden deze steevast door het prisma van hun nationale strategie en ideeën over wat een slagschip precies zou moeten zijn. Als gevolg hiervan waren er geen ‘toevallige’ slagschepen bij de Amerikaanse marine die alleen verschenen omdat iemand anders soortgelijke had, of simpelweg omdat een invloedrijk persoon in de VS ze leuk vond. Alle slagschepen werden op hun eigen scheepswerven gebouwd, de projecten waren puur Amerikaans en tijdens de overgang van het ene type naar het andere werd een continue ontwikkelingslijn gevolgd, zonder veel aarzeling of 'opzij gooien'. Amerikaanse slagschepen, en vervolgens dreadnoughts, waren gemakkelijk te onderscheiden van schepen van welke andere vloot dan ook, zelfs alleen al door hun uiterlijk.