Over het boek: 1959 / J. Conrad is een typische relativist van het modernisme. Een afwijking van de werkelijkheid naar het primitieve, naar het exotisme van fantastische landen bewoond door naïeve en eenvoudige mensen, het ‘neo-Rousseauisme’ is kenmerkend voor de modernisten, en Conrad was de duidelijkste exponent van deze gevoelens van de Engelse intelligentsia, die zocht naar de schrijver “wonderen en mysteries die op zo’n onbegrijpelijke manier op onze gevoelens en gedachten inwerken op een manier die bijna het begrip van het leven als een betoverde staat rechtvaardigt: deze woorden omvatten Conrads hele ‘filosofie’. Het leven is een ‘betoverde wereld’ waarin het lot van mensen fatalistisch vooraf bepaald is: een persoon is verantwoordelijk voor zijn bedoelingen en verlangens, maar niet voor de gevolgen van zijn daden, want hij is slechts een slachtoffer van het lot – passies en omstandigheden.