Over het boek: jaar / Hij zat op de top van een rots, liet zijn benen bungelen en keek naar het panorama van de stad beneden. De roodgeverfde bijnaam hing boven zijn hoofd als een eeuwige herinnering aan het vergoten bloed. Het bloed van mensen die nooit wakker zullen worden, noch in het spel, noch in de echte wereld. Hij opende de karakterinterface en keek opnieuw naar het nummer dat hij al uit zijn hoofd kende. De kill-teller, waarvan het aantal al enkele tientallen heeft overschreden. Vervolgens richtte hij zijn blik op de rest van de eigenschappen van het personage. Er was één ding onder hen dat hem nog steeds deed grijnzen elke keer dat hij ernaar keek. "Bewaarder". Door dit passieve effect leek het alsof de gamewereld zijn eigen gevoel voor humor had. De ‘bewaker’ nam de hellebaard in zijn handen, leunend tegen de boom, stond op en ging op weg naar zijn volgende slachtoffer..