Over het boek: jaar / “Kus me”, fluistert ze zachtjes en gaat op haar tenen staan, terwijl ze zachtjes zijn borst aanraakt met haar vingers. En hij kust. Hij leunt voorover en raakt nauwelijks haar lippen aan, in een poging die niet te breken, maar het is moeilijk voor haar. Hun kus wordt dieper, rijker, veeleisender. En alleen de overblijfselen van zijn geest zorgen ervoor dat hij weggaat. ‘Het spijt me,’ zei hij zelfverzekerd. ‘Dit had niet mogen gebeuren,’ vervolgde hij met zorgvuldig verborgen spijt. Hij liep naar de auto, maar zij hield hem tegen. Ze pakte zijn hand en dwong hem zich om te draaien. Ruslan, ik... - Omdat. Jij hebt mij niet nodig, ik heb jou niet nodig!