Over het boek: 2012 / John en David blijven wonen in de Onnoembare Stad, waar het aantal eigenaardigheden per vierkante meter elke norm overtreft. Deze keer krijgen ze te maken met een zombie-invasie. Hoewel nee, waarschijnlijker bij hersenparasieten. En misschien met een mondiale samenzwering... Een van de belangrijkste kenmerken van “John Dies in the End”, Wongs debuutboek, was de fundamentele chaos ervan. Het boek negeerde alle gebruikelijke conventies. De auteur begon bijna elke honderd pagina's een nieuwe intriges en gedroeg zich over het algemeen ongewoon. In zijn nieuwe boek: “Dit boek staat vol met spinnen. Serieus kerel, raak haar niet aan.’ Wong besloot plotseling om zich aan de regels te houden en liet zien dat hij goed was in het opbouwen van een lineair plot. Maar hij zou zichzelf niet zijn als hij geen hooligan was geworden, en daarom introduceerde hij doelbewust bijna alle tekortkomingen waarvoor nieuwkomers worden uitgescholden in het goed geoliede mechanisme van het verhaal, speelde ze levendig uit, stelde ze tentoon en bijna een verklarend teken “een piano in de bosjes” en in de finale liet hij de lezers letterlijk “God ex machina” zien. En waar Wong in zijn debuutroman openlijk de spot dreef met teksten die waren gebaseerd op het principe van ‘verhalen in verhalen’, is hij nu niet zozeer ironisch over genreclichés als wel over de principes van plotconstructie die worden beschreven in leerboeken over scenarioschrijven. Wong kan de Pratchett van de horror worden genoemd, en zijn palet is zelfs rijker dan dat van Sir Terry. Wongs paradoxale talent ligt in het vermogen om het hoge en het lage te combineren, extreme ernst met een vierkante farce, gepolijste dialogen met de volkomen absurditeit van situaties, de onverholen absurditeit van wat er gebeurt met bijna filosofische vragen, en vreugdevol lachen met de meest verschrikkelijke dingen. verschrikking. Hier verandert de parodie in een echte tragedie, die niet in elke serieuze roman voorkomt, een tranentrekkende scène wordt vernietigd door één symbool en de monsters blijken verre te zijn van wat ze lijken. “This Book is Full of Spiders” bewijst duidelijk dat David Wong hier voor de lange termijn is en serieus is. Als hij het nieuwe gezicht van horror wordt, zal dit duistere genre een zeer mooie toekomst tegemoet gaan..