Over het boek: jaar / - Bied geen weerstand, ik zal snel... Vuile poten glijden over mijn borst. De stank van zijn adem dringt zijn longen binnen. - Je wilt toch niet dat ik je kleren scheur? Trek je broek uit. Ik sloot mijn ogen, maar bewoog niet. - Zoals je zegt. Ik voelde hoe hij mijn versleten spijkerbroek uittrok en recht in mijn gezicht puffde. - Hier zijn de vrouwen verdwenen. Ze willen helemaal niets doen. Je hoeft niet te werken - spreid gewoon je benen. En dat wil je niet eens doen. ‘Alsjeblieft niet,’ kon ik het niet laten en probeerde om genade te smeken, wetende dat mijn smeekbeden niet zouden helpen... De nieuwe realiteit trof me als een tsunami. En niet alleen voor mij - voor alle meisjes