Over het boek: 2000 / Eindeloze aprilregen stroomde op de grond, en in de schemering was de weg moeilijk te zien, de regen liet de koplampen door. Afgaande op de snelheidsmeter duurde het niet lang tot Hillston. Toen het motelbord verscheen, ging ik langzamer rijden. Een vrouw met sprankelende, koude ogen gaf me een kamersleutel en vertelde me dat Hillstone maar zes kilometer van het motel verwijderd was. Ik vond de kamer meteen leuk. Ik strekte me uit op bed en had er spijt van dat ik mijn echte naam in het dagboek had opgeschreven. Maar waarom zorgen? Als ik het geld kan vinden, zal niemand ooit raden dat ik het heb...